In memoriam – Philip Wagner

Oef, wat een bericht. Philip Wagner is overleden. Dit verdrietige nieuws raakte ons enorm vorige week. Bas blikt terug.

Mijn collega Petra en ik leerden Philip kennen via de opleiding SMI in Groningen, een studie sportmanagement die Philip had ontwikkeld. Petra voltooide de studie tien jaar eerder dan ik, maar wij ontmoetten elkaar bij een gezamenlijke studiereis in 2006, georganiseerd door SMI. Wij leerden er vanuit een ander perspectief naar sport te kijken.

Voor ons betekende sport alleen topsport. De rol van sport en bewegen in de gezondheidszorg, bij charity-organisaties, bij gemeentes en in de breedtesport leek niet te bestaan. Met de vingertoppen tegen elkaar voor de borst nam hij ons op soms onnavolgbare wijze mee en deelde hij met humor en prachtige volzinnen zijn kennis en inzichten. Hij opende nieuwe werelden. ‘Als professional in de sport ben je verplicht om je niet te laten leiden door je persoonlijke ervaring, maar juist alle kennis die er bestaat tot je te nemen en die toe te passen waar nodig.’

Deze basisgedachte koppelde hij aan het stellen van vragen die leidden tot reflectie: “Hoelang wil jij nog oud-volleyballer blijven?” was zo’n vraag. Ik was net gestopt als teammanager van de volleybalclub waar ik in Nederland mijn hele leven had gespeeld. Ik stond op een kruispunt. Wat nu? In die periode is het idee ontstaan om de koppeling tussen sport en diabetes te maken. In de gesprekken die we met z’n drieën hadden ontstonden de eerste gedachten die uiteindelijk leidden tot de Bas van de Goor Foundation. Ik zou willen stellen dat Philip als geestelijk vader en inspirator aan de wieg heeft gestaan van onze foundation. Wij zijn hem enorm dankbaar voor alles wat hij voor ons persoonlijk en in ons werk heeft betekend. We wensen Antje, de (klein)kinderen en alle familie, vrienden en collega’s veel sterkte met dit enorme verlies. Rust zacht, Philip.