Judo en diabetes

Olympiër Joanne van Lieshout vertelt over haar voorbereidingen

De Olympische Spelen staan voor de deur. Tijdens de spelen in Parijs doen er meerdere sporters met diabetes mee. Joanne van Lieshout, 21 jaar, judoka is daar één van. Zij heeft diabetes sinds haar 13e. Momenteel zit zij vol in haar voorbereiding van de Olympische spelen. Onlangs spraken we haar over haar sport, diabetes en haar voorbereidingen op Parijs. Lees hier haar verhaal.

Het wereldkampioenschap in Abu Dhabi staat vlak voor de deur. Het grootste toernooi vóór de Olympische Spelen. Hoe sta je er voor richting Parijs?

“Op zich sta ik er wel goed voor. Het wereldkampioenschap is de laatste grote test voor de Olympische Spelen, dus wel een beetje spannend. Ik heb goed getraind, de waardes zijn stabiel, dus dat is ook altijd fijn richting een toernooi. En dan ga ik het daar wel zien!”

Inmiddels weten we dat Joanne wereldkampioen is geworden en een topprestatie heeft neergezet in Adu Dhabi. Zij bewijst dat dus veel kan met haar diabetes.

Wanneer heb je diabetes gekregen?

“Toen ik dertien was kreeg ik de diagnose diabetes. Op vrijdag de 13e. Dat is alweer een tijdje geleden, nu acht jaar geleden.”

En hoe fanatiek was je toen aan het judoën?

“Nou ik was dat jaar net van tevoren voor het eerst Nederlands Kampioen geworden. Dus dan heb je een beetje een moment waarop je denkt, misschien gaat het wel iets worden. Toen kreeg ik dus een paar maanden daarna te maken met diabetes. Toen ik in het ziekenhuis lag, dacht ik, kan ik nu nog bereiken wat mijn dromen zijn? Mijn ouders dachten juist dat judo een kans was. Een week nadat ik in het ziekenhuis lag heb ik een toernooi gejudood. Daar werd ik eerste. Dat was meteen een moment dat ik dacht, het is dus wel mogelijk. Ik ga er alles aan doen!”

We horen vaak dat vechtsporten best wel lastige sporten zijn als je diabetes hebt. Je kunt te maken krijgen met stress, maar ook met explosieve krachtinspanning. Merk jij een groot verschil hoe je omgaat met je diabetes tussen trainingen en wedstrijden?

“Een wedstrijd is anders dan een training voor mij, omdat ik te maken krijg met zenuwen en stress. Ik heb tijdens een wedstrijd veel meer insuline nodig dan een normale trainingsweek. In het begin vond ik dat spannend. Ik dacht, waarom moet ik nu opeens meer gebruiken? Maar juist doordat ik meer gebruik, gaat het een stuk beter op wedstrijddagen.”

Hoe hoog wil je graag zitten? Wat is je ideale bloedsuiker?

“Het liefst zou ik zeker onder de 10 starten. Meestal na de eerste partij komt die spanning los. Als ik uit de eerste partij kom, zit ik wel nog hoger. Dan probeer ik dat zo snel mogelijk weg te spuiten en zo snel mogelijk te zakken in mijn waardes.”

Dat is ook heel lastig tijdens een wedstrijddag. Als je maar blijft winnen, kom je steeds verder in het toernooi. Je weet niet precies hoelang het duurt voor de volgende partij. Hoe ga je daarmee om?

“Ik zorg dat ik er niet te laag in ga. En ook zeker niet te hoog. Ik ga meestal rond de 8 zitten, 10 is ook nog wel te doen. Maar als ik echt hoger ga, dan merk ik dat ik heel snel ga verzuren in zo'n partij. Dus ik probeer een beetje die marge aan te houden.”

Het artikel gaat nog verder onder de foto´s

Is het wel eens gebeurd dat je een hypo had of tegen verzuren aan zat in een wedstrijd?

“Gek genoeg gebeurt een hypo eigenlijk bijna nooit in een wedstrijd. Omdat je met zoveel spanning te maken hebt. Maar wel natuurlijk dat je te hoog zit. Dan voel je gewoon de energie uit je lichaam vloeien.”

Dan ga je gewoon snel voor ippon (dat is een score waarmee je de wedstrijd meteen wint)?

“Soms moet ik dan wel even voor een snelle ippon gaan. En als dat niet lukt, dan wordt het een hele zware partij.”

Je gaat naar Parijs toe. Je eerste Olympische Spelen. Wat zijn je verwachtingen? Binnen, op de tatami, maar ook daarbuiten.

“Ik ben ook op het EYOF geweest, voor de jeugd. Dat was natuurlijk wel een beetje te vergelijken met hoe het straks gaat zijn. Alleen is het nu natuurlijk nog een heel stuk groter. Dus ik ben heel erg benieuwd. Ik heb er heel erg zin in. Ik ga er heel erg van genieten. Judo is een lastige sport om je verwachtingen over uit te spreken. Je kan ook in een milliseconde op je rug liggen, doordat je een klein foutje maakt of niet oplet. Dan verlies je gewoon je partij. Natuurlijk zijn er verwachtingen. Maar het liefst wil ik mijn beste judo laten zien. En dan zie ik wel waar ik kom.”