De 32-jarige Hanna is in het dagelijks leven verpleegkundige. Op haar vijftiende ontdekte ze haar passie voor reizen. Haar diabetes type 1 weerhoudt haar er niet van om de wereld rond te reizen en uitdagingen aan te gaan. Zo bewandelde ze afgelopen oktober de Camino Portugues! Hanna zocht een tijdje geleden contact met ons om haar verhaal te delen, maar vooral met de boodschap om anderen ervan bewust te maken hoeveel geluk en vrijheid ze heeft gevoeld tijdens haar avontuur. Ze gunt iedereen dit gevoel en wellicht is het voor jou al binnen handbereik door deel te nemen aan de challenge Hiken in Spanje, georganiseerd door onze foundation. Daarover later meer, maar eerst duiken we in de avonturen van Hanna!

Wanneer kreeg je de diagnose diabetes type 1 en wat voor invloed heeft dit gehad op jouw leven?

Ik kreeg in 2014 mijn diagnose, ik was toen 21 jaar en studeerde aan de universiteit. In het begin dacht ik: schouders eronder en we gaan ervoor, waardoor ik er niet veel over nadacht. Pas drie jaar later kwam de klap en realiseerde ik me hoeveel impact het zowel fysiek als mentaal op mijn leven had. Ook het sporten werd ineens spannend, ondanks dat ik dat erg graag doe. Dankzij psychische hulp via mijn diabetesteam ben ik alles gaan accepteren en heb ik besloten dat ik weer ga doen waar ik gelukkig van word. Achteraf kan ik inzien dat mijn diagnose mij ook goede dingen heeft gebracht, zoals mijn doorzettingsvermogen en het doen van dingen waarvan ik vooraf dacht dat ik ze niet kon.

Het artikel gaat door onder de foto's.

Wat heeft je aangespoord om de Camino Portugues te wandelen?

Ik ben nu drie jaar verpleegkundige en ik heb altijd gezegd dat ik nog een lange tijd wil gaan reizen en iets wil gaan doen wat ik zelf met mijn eigen lichaam kan. Toen zag ik een oud klasgenoot de Camino lopen. Dat inspireerde mij zo erg dat ik na wat research hier zelf voor ben gaan trainen.

Kun je ons meenemen in deze ervaring?

Ik heb de Camino afgelopen oktober gelopen en bewandelde in 14 dagen een afstand van +/- 280 kilometer. Per dag liep ik gemiddeld zo’n 20 kilometer waardoor ik al heel snel in een vast ritme kwam: opstaan, douchen, ontbijten, wandelen, lunchen, wandelen, douchen, dineren en slapen. Dag in dag uit voor twee weken lang.

Je wordt met schelpjes begeleid door de route waardoor je niet continue zelf de navigatie in de gaten hoeft te houden. Er zijn verschillende routes die je kunt kiezen zoals de kust-, binnenlandse- of spirituele route. Gedurende de routes kun je wisselen waardoor je uiteindelijk je route een beetje zelf samenstelt. Zo heb ik een combinatie van de kust- en spirituele route gemaakt. Onderweg kom je auberges tegen waar je kunt overnachten en zo loop je de tocht tot Santiago.

Hoe pakte je het aan met je diabetes?

Door warmte kom ik sneller in een hypo terecht en in combinatie met het wandelen wordt dat versterkt. Omdat ik een vaste structuur aanhield kon ik al snel en makkelijk een formule berekenen en had ik mijn basaal 80% naar beneden gezet (overleg dit altijd eerst met je diabetesverpleegkundige). Dat werkte voor mij zo goed dat ik mijn diabetes zelfs een beetje los kon laten en op de automatische piloot kon gaan. Hierdoor kreeg ik echt vertrouwen in mijn lichaam en dat gevoel maakte mij zo gelukkig!

Hoe heb je je voorbereid op de wandeltocht in combinatie met diabetes type 1?

Ik wandelde al veel maar ik heb vooral wat met mijn basaal stand geëxperimenteerd. Daarnaast heb ik geoefend om met een rugzak te wandelen, heb ik een reserve insulinepomp en meter geregeld en nieuwe hulpmiddelen getest om mijn insuline koel te houden. Zo kwam ik een speciale thermosfles tegen. Daarnaast nam ik genoeg snacks mee om mijn hypo’s op te lossen.

Je neemt natuurlijk zo min mogelijk mee, maar hoe doe je dat met diabetes type 1?

Vanuit het reizen heb ik al vaak ervaren dat ik te veel reserve diabetes middelen meeneem. Dus in plaats van het dubbele heb ik nu alleen van alles iets extra meegenomen. Achteraf had ik voor mijn hypo’s uiteindelijk toch nog te veel meegenomen. Daarnaast nam ik tape mee voor het geval dat mijn pomp of sensor losraakte. In een fanny pack om mijn middel stopte ik al mijn spulletjes die ik dagelijks nodig had zodat ik er snel bij kon.

Wat heb je geleerd van de Camino wandeling en zou je het de volgende keer anders aanpakken?

Ik heb geleerd meer de controle los te laten, ondanks dat je die met diabetes vaak nodig hebt, en meer te genieten van het hier en nu omdat het uiteindelijk toch wel goed komt. Goed voorbereiden en beter te veel dan te weinig meenemen is belangrijk, maar uiteindelijk zal ik de volgende keer toch minder meenemen nu ik heb gezien dat je onderweg genoeg eten en drinken tegenkomt om een hypo mee op te kunnen lossen. Al gaf het mij ook een veilig gevoel om met genoeg snacks de wandeling te starten.

Is er al een volgend doel gepland?

In de toekomst zou ik nog wel een langere wandeltocht willen doen zoals die van Frankrijk naar Santiago. Die duurt ongeveer zo’n vijf tot zes weken. Maar er is ook een mooie tocht langs de kust van Turkije. Er zijn zoveel mooie wandeltochten, dus als ik ooit weer voor een langere periode vrij kan vragen en genoeg gespaard heb dan zou ik die nog graag willen bewandelen.

Wat zou je verder nog willen delen met andere mensen met diabetes type 1?

Ik wil vooral overbrengen dat reizen of avonturen als deze je veel vrijheid kunnen geven en dat diabetes type 1 zeker niet iets moet zijn wat je tegenhoudt om deze uitdagingen aan te gaan. Het gevoel dat mijn diabetes naar de achtergrond verdween was zo ontzettend fijn en maakte mij zo gelukkig, dit moeten meerdere mensen kunnen voelen. Iedereen met deze ervaring zal ervoor openstaan om anderen te helpen en ook ik stel me daar graag voor open.  

Lijkt zo’n wandelreis je wel wat maar wil je graag medische begeleiding en samen trainen met anderen met diabetes? Meld je dan aan voor de informatieavond op vrijdag 10 januari om 19.00 uur op Papendal en ontdek of het Hiken in Spanje iets voor jou is!

Wil je meer leren over sporten en bewegen met diabetes? Klik dan hier!