Persoonlijke terugblik ONE Festival
Ieder jaar organiseert de Bas van de Goor Foundation het ONE Festival. Een weekend voor volwassenen met diabetes type 1 dat bomvol zit met activiteiten. In onze blogs laten we deelnemers en collega's van het ONE Festival aan het woord om hun verhalen en ervaringen te delen. Vandaag is het de beurt aan een van onze medewerkers: Maartje van Spijker.
Toen ik ruim 3,5 jaar geleden bij de Bas van de Goor Foundation ging werken wist ik heel weinig van diabetes. Nog voor mijn officiële startdatum kon ik mee op een gezinsweekend om zelf een klein beetje te ervaren wat het is om diabetes te hebben. Een beetje, want echt weten hoe het voelt om een hoge of lage bloedsuiker te hebben ging natuurlijk niet. Ik kreeg een Medtronic pomp aangekoppeld, een prikpen en bloedsuikermeter, telde mijn koolhydraten en kreeg af en toe een denkbeeldige hypo. Ondanks dat het natuurlijk een vereenvoudigde weergave is van het echte leven met diabetes, opende het wel mijn ogen. Wat moet je vaak aan je diabetes denken gedurende een dag (en nacht)!
In de jaren daarna ging ik vrijwel elk kamp en elk gezinsweekend mee, en mocht ik o.a. mee op meerdaagse fietschallenges met veel deelnemers met diabetes. Steeds beter leerde ik hoe het werkt en steeds meer groeide mijn respect voor al die kinderen - maar ook voor hun ouders! - en voor al die volwassenen die 24 uur per dag hun diabetes moeten managen. Ik zag ook wat zij allemaal nog konden, ondanks al dat rekenwerk en die soms vervelende gevolgen van diabetes.
Zo werd het idee voor ONE geboren
Toch denk ik dat ik door de mensen die ik dicht om mij heen zie op mijn werk (bijvoorbeeld mijn collega's met diabetes en onze ambassadeurs) misschien wel een te positief beeld heb. Zij doen en kunnen alles en laten zich in niets weerhouden door hun diabetes. De documentaire Suikerlijers schudde me min of meer wakker. Ik kwam erachter dat er ook heel veel (jonge) mensen zijn voor wie het leven met diabetes een enorme worsteling is. Voor wie het niet zo vanzelfsprekend is dat 'alles kan als je diabetes hebt'. We kwamen erachter dat we voor deze doelgroep nog niet zoveel te bieden hadden. Zo werd het idee voor ONE geboren: Een festival voor jongvolwassenen met type 1.
Ik zou me kunnen voorstellen dat ik zelf niet zo'n zin zou hebben in 'lotgenotencontact'. Zeker niet in de fase in je leven waarin er al heel veel gebeurt op het gebied van school, werk, studie, uitgaan, sporten, de overgang naar de volwassenpoli, het halen van een rijbewijs en ga zo maar door. ONE moest dus echt leuk worden, zodat het de moeite waard zou zijn om naartoe te komen. We dachten dat we een mooi programma hadden, maar wat bleef het spannend of er wel genoeg aanmeldingen zouden komen!
Die kwamen er gelukkig, net als een enorm team aan mensen die hun steentje wilden bijdragen aan ONE, in de ondersteuning, om clinics te verzorgen, etc.
Nu, ruim een jaar later, zit ik nog met een ontzettend blij en trots gevoel terug te denken aan ONE. Ook tijdens ONE bleek dat het leven met diabetes soms best een 'struggle' is. Er kwamen zo ontzettend veel gesprekken los. Volgens mij zijn die momenten heel erg waardevol. Om te ontdekken dat je niet de enige bent, om te relativeren, om goede adviezen en praktische tips te krijgen, maar ook om gewoon heel veel lol met elkaar te hebben. Uit de reacties die we krijgen blijkt dat ONE voorziet in een behoefte die misschien niet altijd zo duidelijk uitgesproken wordt, maar er wel degelijk is.
Voor mij persoonlijk werd tijdens ONE maar weer eens ongelooflijk duidelijk waarom ik dit werk doe. En waarom lotgenotencontact misschien een beetje een vies woord is, maar toch stiekem heel waardevol. En dat het heel erg leuk kan zijn. Ik hoop dat jullie ook in 2021 blijven komen en de boodschap als ware ambassadeurs zullen voortzeggen.
Sportieve groet,
Maartje
Zin om ook in beweging te komen?
