Een marathon lang prikken

Wij mochten voor de officiële lancering vandaag alvast een inkijkje krijgen in Eline haar indrukwekkende verhaal. Hoe het Eline is gelukt haar verhaal op papier te zetten na een periode dat de wereld op z'n kop stond en waarom ze dit zo belangrijk vond om te doen vertelt ze vol trots in het gesprek wat we hadden.

“Wat mij erg heeft geholpen is de Corona lockdown, al mijn hobbies stonden on hold. Ik ben toen vrij consequent elke avond geschreven. Toen vond ik het nog heel spannend, want ik wilde op dat moment eigenlijk niet dat iedereen zou weten dat ik diabetes heb. Ik wist op dat moment nog niet of ik het écht zou publiceren. Ik wilde zelf bepalen wat ik doe en ik wilde gewoon absoluut niet dat er opmerkingen als 'oh, dat kan ze niet of dat mag ze niet' om de hoek zouden komen kijken. Inmiddels heb ik het omgekeerde ervaren. Het is juist fijn nu dat mensen naar je omkijken en je soms zelf helpen met afremmen! Het is nog steeds heel spannend als mensen het lezen, het is kwetsbaar.”

De diagnose...en dan?

"Over alles wat ik deed moest ik nadenken ineens. Het is niet meer zoals voorheen, waar het eerst was “goh, ik heb trek dus ik eet wat” is nu “Goh, ik heb trek. Maar wat ik ga eten?" Zijn dat snelle koolhydraten? Of langzame koolhydraten? Wat heb ik net gedaan en ga ik zo bewegen?" Dit is nog maar een enkel voorbeeld, ik schrijf meer van dit soort voorbeelden in mijn boek."  

Ik heb ook weleens gedacht, op het moment dat ik besefte dat dit niet meer over, ik kan niet meer sporten, ik kan geen chocola eten, daar moet ik dan maar mee leren leven. Het is zo, maar eigenlijk werd het vanaf dit moment juist alleen maar beter. Het lukte weer om naar het dorp te fietsen, alles werd beetje bij beetje weer makkelijker. En nog steeds. De grip komt weer terug.

Eline geeft een mooi voorbeeld over haar tweede zwangerschap, waarin de weken alweer zo anders zijn vergeleken met de eerste turbulente zwangerschap.  "Waar ik toen het liefst zo stil mogelijk op de bank zat om schommelingen te voorkomen, is dat nu wel anders. Ja, de angst is er nog, ja het is nog net zo belangrijk om mijn suikers goed te houden, maar het gaat gewoon 10x makkelijker."

Opnieuw je lichaam leren vertrouwen

Eline vraagt zichzelf in haar boek af of ze meer risico’s had durven nemen als ze geen constant inzicht in haar bloedsuikers had gehad. Als we opnieuw vragen naar deze gedachtenspinsel geeft Eline trots antwoord. “Tijdens de Vasaloppet deed mijn sensor het op een gegeven moment niet. En op dat moment had ik gewoon trek, dat specifieke moment heeft mij geleerd dat ik ook echt wel op mijn lichaam kan vertrouwen en vervolgens naar die signalen kan handelen. Dat is uiteindelijk ook precies goed uitgekomen!”

Het trainen en uiteindelijk succesvol voltooien van de Vasaloppet gaf mij vertrouwen, vertrouwen op meerdere vlakken. Als ik dit kan, dan kan ik ook vol vertrouwen solliciteren op die ene baan. Ik hoef echt geen disclaimer te geven ‘let op, ik heb diabetes'."

Dankbaar voor de kennis

Waar de challenge in sommige opzichten iets anders verliep dan gedacht (we verklappen niet alles, lees vooral het boek!) is Eline boven alles vooral heel dankbaar. "Voordat ik kennis maakte met de Foundation had ik echt geen idee hoe het werkte met sporten en diabetes. Ik sport nu gewoon weer! Tijdens mijn zwangerschap heb ik zelfs nog een vijfdaagse trektocht gedaan, off-grid met mijn eigen eten op zak. Dat had ik echt niet gedurfd als ik niet de Vasaloppet had gedaan. Ik snap nu de logica en wat insuline doet in mijn lijf. Het wordt iets van voorspelbaar. Dat gaf mij vertrouwen waardoor ik weer durfde te sporten en zelfs weer te watersporten.

Sporten is misschien nog wel meer ontspanning voor mij dan voor mijn diagnose. Ik ben vrij competitief ingesteld. Maar nu weet ik het veel meer te waarderen. Ben ik dankbaar dat ik het überhaupt kan, het nog voor de lol kan doen."

Herkenning en begrip voor leven met diabetes

“Wat ik anderen wil meegeven is dat diabetes echt wel wat van je vraagt. Sporten helpt mij nu te ontspannen en lekker in mijn vel te zitten met alles wat je aan je hoofd hebt. Tuurlijk het sporten zelf vraagt net wat extra rekenkracht, maar de dagen erna voel ik me zoveel beter en het maakt mijn diabetes echt makkelijker te managen.

Voor mensen zonder diabetes en partners van mensen met diabetes is het boek ook zeker interessant. Want natuurlijk hoop ik dat mensen er herkenning in vinden maar daarnaast is het zo’n moeilijke ziekte om te begrijpen voor mensen in de omgeving of zelfs voor mensen die heel dichtbij je staan. Ik snap het ook. Het ene moment mag je geen taart en het andere moment sta je vijf snoepjes in rap tempo te eten!” vertelt Eline lachend.

“Diabetes ligt gecompliceerder dan deze korte momenten die je van de zijlijn ziet. Ik hoop dat het begrip er komt. Maar anderzijds dat mensen ook weten dat een Vasaloppet voltooien met diabetes type 1 ook gewoon mogelijk is. Het heeft mij zoveel gebracht.”  

Nieuwsgierig? Bestel het boek!

In haar boek ‘Een marathon lang prikken’ neemt auteur Eline Begemann je mee in haar reis van zwangerschap naar de 90 km lange Vasaloppet op de langlaufskies, waarin diabetes een grote rol speelt. Het geeft daarmee een beeld van de nuance tussen aan de ene kant alle mooie dingen die mensen met diabetes ‘gewoon’ kunnen doen en aan de andere kant de worstelingen waar personen met diabetes mee te maken krijgen. Beiden worden uitvergroot door de diabetes te combineren met een diagnose tijdens de zwangerschap en het deelnemen aan een langlaufmarathon. ‘Een marathon lang prikken’ is beschikbaar via www.elinebegemann.nl en de meeste (online) boekhandels.