Het verhaal van WeBike 2022

Deze dagen fietsen 20 deelnemers mee met onze challenge #Webike2changediabetes. Een week lang mountainbiken zij in Noord Spanje onder begeleiding van een medisch team en overtreffen zij zichzelf en hun diabetes. Hier lees je dagverslagen van de deelnemers die hun ervaringen delen.  

Lees hier alle verhalen over WeBike 2022!

Dag 6 - de laatste loodjes

De laatste dag breekt aan in Spanje. Nog 1 dag gaat de groep mountainbiken. Jessica (27) en Mijke (28) zijn er klaar voor. Beiden hebben ze diabetes type 1 en zijn diabetesverpleegkundige. Ze kennen elkaar van de opleiding tot diabetesverpleegkundige en Jessica heeft Mijke enthousiast gemaakt om mee te gaan op deze challenge.

Voor de één is het haar derde keer en voor de ander haar eerste keer dat ze meegaan. Vandaag delen zijn hun verhalen.

Meer lezen

add remove

Niet bang zijn

Mijke: “ik hou van sportieve uitdagingen. Ik doe aan crossfit en ga graag wielrennen maar met mountainbiken had ik nog niet zoveel ervaring. Sporten met diabetes is zeker niet altijd vanzelfsprekend en dat merk ik ook tijdens mijn werk als diabetesverpleegkundige. Ik krijg regelmatig patiënten op mijn spreekuur die worstelen met hun bloedsuikers voor, tijdens en/of na het sporten. Sommige gaan liever helemaal niet sporten omdat ze bang zijn voor hypo's of het te ingewikkeld vinden. En dat vind ik zonde! Want sporten biedt zoveel meer dan alleen een goede conditie: het kan onder andere bijdragen aan een betere diabetesregulatie. Eén van de redenen dat ik meegegaan ben op deze challenge is ook om meer te leren hoe ik zelf mijn diabetes kan managen bij het sporten en in dit geval 6 dagen mountainbiken in Spanje. Ik leer hier niet alleen zelf veel van, maar ik hoop ook dat ik mijn patiënten ermee kan helpen.

Niets is onmogelijk

Jessica: “Dit is mijn derde webikechallenge, maar mijn eerste challenge als diabetesverpleegkundige. Elk jaar leer ik nog nieuwe dingen, in de Spaanse bergen komen altijd weer onverwachte situaties voor die elk een eigen plan en aanpak vergen. Sporten is mijn passie en ik draag graag uit dat niets onmogelijk is met diabetes type 1. Mijn ervaringen hier tijdens de challenges neem ik zeker mee de spreekkamer in.

 Je eigen plan

Terwijl Mijke en Jessica samen praten komen ze samen tot de conclusie dat ze tijdens de challenge weer gezien hebben dat sporten met diabetes zeker niet onmogelijk is, maar dat er genoeg uitdagingen op de loer liggen. “We hebben onder andere gezien wat hoge bloedsuikers doen met het verzuren van je spieren, wat hypo's en warmte kunnen veroorzaken, maar ook hoe ingewikkeld een hybride closed loop systeem kan zijn tijdens intensief sporten. Door ervaringen met elkaar te delen en te sparren kom je altijd weer tot oplossingen. Wat voor de één geldt hoeft niet voor een ander te gelden. Het is belangrijk om elke dag een plan te hebben over hoe je je diabetesmanagement gaat aanpakken maar daar ook van te leren. Want niet alles is te plannen als je met een groep van 30 mensen met diabetes gaat fietsen. Door de inspanning en warmte wordt de één veel meer insulinegevoelig dan de ander. Daar moet je mee leren omgaan en rekening houden met je actieve insuline. Als je bijvoorbeeld een hybride closed loop systeem hebt dan is het noodzakelijk om goed in je historie te kijken wat de pomp gedaan heeft en daar je strategie op aan te passen.”  

En ter afsluiting geven ze beiden nog mee: “Het was een week vol indrukken en prachtige momenten. We hebben met elkaar gelachen en moeilijke momenten met elkaar gedeeld. Het is een ervaring om nooit te vergeten. We gunnen iedereen zo'n ervaring. We hopen er volgend jaar allebei weer bij te zijn!”

Mooi bedrag opgehaald!

Ter afsluiting van de challenge werd bekend dat de mountainbikers een bedrag van ruim € 32.000,- hebben opgehaald. Dit mooie bedrag besteden wij aan diverse evenementen om bijvoorbeeld kinderen met diabetes te laten ervaren dat sporten en diabetes goed samengaan. Wij bedanken alle fietsers van dit jaar voor hun inzet, betrokkenheid en hun fantastische bijdrage.

Dag 4 - Club Tropicana

Na drie dagen hoogtestage in de regio Babia is de groep vertrokken naar Ribadesella. Een schitterende plek waarbij ze uitkijken op de Atlantische Oceaan en een meter of 50 van het strand zitten. De golven rollen onophoudelijk op het strand vergezeld met een heerlijk briesje. Ja, het is hard werken tijdens zo'n challenge. Dat lees je zeker over de etappe van vandaag. Michel deelt zijn verslag met ons.

Meer lezen

add remove

Klim naar de Moro

“Met een grote groep nieuwe Spanjaarden erbij, een paar Hollanders die even de rust pakten (zo goed getimed), gingen we met een grote groep op stap. We gingen op weg naar de Moro, een op het oog niet al te ingewikkelde berg, waarbij we halverwege uitzicht zouden hebben op een mooie bocht van de Rio Sella. Er zijn denk ik weinigen die dit mooie uitzicht überhaupt hebben waargenomen, laat staan de jaloezie gevoeld hebben op diegenen die daar beneden lekker in een kano hun eigen challenge aan het doen waren. De Moro bleek een verduveld lastige klim (het eerste stuk althans), maar werd nog veel erger doordat de temperatuur naar tropische hoogten steeg. Op de berg aan de windluwe kant waar het zoeken naar schaduw weinig goeds opleverde en de zon weer even liet blijken wie er nou eigenlijk echt de baas is. Een ogenschijnlijk eindeloze weg, waarbij het zweet werkelijk waar uit je poriën spoot tijdens het fietsen. Drinken, drinken en nog eens drinken, maar ook temporiseren en jezelf af en toe even af laten koelen.

 

Verschil met gewoon fietsen

Het was zo'n dag dat wanneer je doet alsof alles normaal is, er slachtoffers zouden kunnen vallen, dus werd besloten de route iets in te korten. Dat dat geen overbodige luxe was bleek wel uit het feit dat we René in de afdaling even aan de kant hebben moeten halen, omdat het niet goed met hem ging. Waarschijnlijk de combi tussen vermoeidheid, de warmte en een snel zakkende bloedsuikerwaarde maakte dat René even de connectie met zichzelf een beetje kwijt was.

René is inmiddels weer redelijk opgeknapt, maar het geeft iedere dag weer aan waarom dit een challenge is. Ik als niet-diabeet heb vooral een sportieve challenge, maar diegenen met diabetes hebben er nog een veel grotere challenge bij; 24/7 en zodra je even verslapt slaat het toe.

 

Afkoelen en valsspelen

De omgeving hier is prachtig, aan de huizen te zien ook een rijke omgeving. Onderweg prachtige huizen gezien, maar diegene die mij het meeste opviel had vooral heel veel bloemen. Een klein schattig huisje met aan de voorkant en achterkant zeeën van bloemen. Over zeeën gesproken, na de rit van vandaag was de zee een fijne koele afwisseling. Waar volwassen mensen weer kind worden en wedstrijdjes beachvolleybal meer lijken op het wereldkampioenschap valsspelen.

 

Het diabetesgesprek vond vanavond buiten plaats aan de boulevard, vlak voor het hotel. Onder het geluid van bulderende golven, die stuk slaan op het strand, nemen zij met elkaar de dag nog eens door. Wat kunnen we leren van wat we vandaag hebben meegemaakt? Eén ding is mij wel duidelijk, als diabeet ben je nooit uitgeleerd, elke keer gebeurt er wel weer iets wat je nog niet hebt meegemaakt, of een combinatie van dingen die je nog niet hebt meegemaakt. Elke keer vraagt dat van je dat je weer schakelt, dat je leert en dat je stapje voor stapje toewerkt naar een balans tussen jou en je diabetes. Grip hebben, zonder ooit echt grip te krijgen. Doe het ze maar eens na!”

 

  • Michel -

Dag 1 & 2 – Kamiel en Annel in gesprek

Sprongen vooruit op alle fronten   

Deze dag lezen we de ervaringen van Annel Lameijer en Kamiel. Annel is internist-endocrinoloog in het UMC Groningen en doet promotieonderzoek naar de effecten van het gebruik van glucosesensoren bij mensen met diabetes. Zij gaat sinds 2020 mee als begeleidend arts deze mountainbike challenge. Kamiel is 18 jaar, heeft sinds 10 jaar diabetes type 1 en neemt voor het eerst deel aan deze challenge. Hij heeft in 2019 meegedaan met de skivakantie voor kinderen die wij organiseren. Toen hij via social media las over de mountainbike challenge leek hem dit een leuke nieuwe sportieve uitdaging.  

Meer lezen

add remove

Wat voorafging  

Ter voorbereiding op de 6-daagse mountainbike challenge in Spanje vinden er trainingen plaats; de laatste was vorige maand een heel trainingsweekend in Limburg. Daar trainden we drie dagen om te wennen aan de effecten van meerdere dagen achtereen sporten. Dit is een goed moment om ieders conditie en de glucoseregulatie tijdens meerdere dagen achtereen sporten in te schatten. Daarnaast worden tijdens het diabetesgesprek op de zaterdagavond extra tips rondom sporten met diabetes meegegeven.  

Bij Kamiel werd tijdens dit weekend in Limburg duidelijk dat hij enorm veel hypo’s had, niet alleen tijdens sporten, maar ook in het dagelijks leven. Om veilig deel te kunnen nemen aan de challenge moesten er veel veranderen. Uiteraard om te beginnen minder hypo’s. Hij was recent overgestapt van de Medtronic 640G naar de 780G insulinepomp. De instellingen waren het afgelopen jaar niet herzien. Het was een gewoonte geworden om in de ochtend 2 rollen dextro te moeten eten en van hypo naar hypo te gaan. Daarnaast bleek dat hij het afgelopen jaar 4 maal een ernstig hypoglycemisch coma heeft gehad. Annel en Jeroen (programmamanager bij de Bas van de Goor foundation) hebben met instemming van Kamiel contact gezocht met zijn eigen behandelteam en een diabetesverpleegkundige van Medtronic om drastische aanpassingen door te voeren. Dit hield in: terug naar de manuele modus en vanaf nul beginnen met het opbouwen van goede en veilige instellingen. Een week voor vertrek naar Spanje is de Smartguard modus hervat, waarna de instellingen verder zijn geoptimaliseerd. Gezien dit korte tijdsbestek met veel veranderingen, was het spannend hoe het in Spanje zou gaan.  

Naast aanpassingen van de instellingen geeft Kamiel aan dat er ook een “mentale reset” nodig was. “Achteraf realiseer ik me pas dat ik enorm gefrustreerd raakte van het feit dat ik ondanks veel inspanning mijn sterk afwijkende bloedsuikers niet onder controle kreeg en dat dit tot gevaarlijke situaties heeft geleid”. Bij een hypo was het een gewoonte geworden om veel te moeten eten om een stijging te bewerkstelligen. Bij een hoge glucosewaarde werden erg grote bolussen toegediend, varend op het advies vanuit de pompinstellingen van voorheen, resulterend in de volgende hypo.  

In Spanje  

Inmiddels is de challenge van start en zitten we nu aan het einde van dag 2. Wat een verandering in alle opzichten. Vandaag zelfs een time-in-range van 82% en – belangrijker – 0% tijd in hypoglycemie (< 3.9 mmol/L), terwijl dit eerder 9% was. Er zijn grote sprongen gemaakt door het aanpassen van de bolus grootte tijdens en rondom sport. Het maken van doelgerichte keuzes begint al bij het ontbijt. Naast beslissingen tijdens het sporten over de glucose streefwaarde, koolhydraat inname, bolus grootte en timing van eten wordt ook afgewogen wat het effect van langdurig sporten op de insulinegevoeligheid in de avond en de nacht is en hoe de pompinstelling hierop aangepast moeten worden. Minder pieken en dalen resulteren merkbaar in een fitter gevoel en minder zorgen. 

“Annel en ik overleggen regelmatig, maar eigenlijk heb ik het idee dat ik minder met diabetes bezig ben. Ik ervaar meer grip, erger me veel minder, en nu loont het dat je er moeite in steekt. Mijn doel is om dit positieve gevoel en de verbeterde controle de komende dagen en thuis vast te houden.” 

Onze toppers van deze editie:

Niet alleen mooie verhalen maar ook prachtige beelden

Tijdens WeBike leggen we onze tocht ook graag in beeld vast. Bekijk hieronder de foto van onze eerste dag in Babia:

Onze partners