Grenzen verleggen tijdens het outdoorkamp

Sebas (16) komt uit Mierlo en ging al eens met de BvdGF mee op sportkamp in Landgraaf en op wintersportkamp in Obertauern. Onze partner Bosman bood hem een plek aan voor ons allereerste outdoorkamp.

Outdoorkamp

Nadat we al een aantal jaar onder begeleiding van Vincent van Go for Mountains hele mooie wintersportkampen beleven, ontstond twee jaar geleden het idee om ook eens in de zomer naar Oostenrijk te gaan. Door corona duurde het een jaar extra, maar van 15 t/m 21 augustus vond het allereerste outdoorkamp van de Bas van de Goor Foundation plaats. Wij laten graag zien dat (bijna) alles kan als je diabetes hebt. Dit kamp was dé ultieme manier om dat te laten zien. Huttentocht, canyoning, klettersteig, mountainbiken... we deden het allemaal. 

Onze trouwe partners Bosman en Medtronic bieden elk kamp een kind een gratis plek aan. Samen met Sebas (16), die op de plek van Bosman mee mocht, blikken we terug op deze eerste editie, die zeker niet de laatste zal zijn...

Acceptatie

Sebas: “Ik heb nu zeven jaar diabetes. Een leven met diabetes is niet altijd makkelijk. Je moet altijd wat meer opletten dan andere mensen. Ik gebruik zelf de pen. Als ik sport spuit ik minder insuline dan normaal omdat mijn insuline dan beter werkt. Maar regelmatig zit ik dan tijdens het sporten alsnog laag en moet ik aan de kant zitten en even iets eten. Dat is vervelend, maar het allerlastigste aan diabetes voor mij was het accepteren van diabetes.

Toen ik hoorde dat ik op een door Bosman gesponsorde plaats mee mocht op kamp was ik heel blij. Zo kon ik toch mee met de vrienden die ik op het vorige kamp had gemaakt. Het was heel belangrijk voor mij om te zien dat ik niet alleen was met deze ziekte. Ik sliep op een kamer met drie jongens die ik al kende van het vorige kamp. Zij hebben mij met van alles geholpen en ik hen. Ze hebben mij ook geholpen met het accepteren van diabetes. Ik vond het vijf jaar lang lastig om het te accepteren, maar op het kamp heb ik deze jongens (Arne en Sieb) leren kennen die heel erg belangrijk zijn voor mij. Maar ook met de rest van ons clubje tijdens het kamp (Jelani, Sanne, Mare, Heleen en Isa) hebben we heel veel lol gehad. We zijn op het kamp een hele hechte groep geworden. 


Grensverleggende activiteiten

Het kamp was vermoeiend, emotioneel, leerzaam en vooral heel leuk! De activiteiten waren pittig maar vooral heel gaaf. Op het programma stond twee dagen hiken naar een berghut. De eerste dag liepen we na wat kennismakingsspellen een paar uur omhoog, met een flinke rugzak met al onze spullen op onze rug. Dat was zwaar, maar mooi. Het uitzicht en de watervallen onderweg maakten veel goed. In de hut sliepen alle jongens in een soort grote slaapzaal op de bovenste verdieping. Dat werd weinig slapen, maar wel gezellig. De tweede dag begon in de regen en kou, maar nadat we het hoogste punt hadden bereikt begon de zon te schijnen.

Uitgelachen

De volgende dag stond canyoning op het programma. We moesten neopreen pakken en een soort klimgordel aan. Deze activiteit was met diabetes wel spannend. Alle pompen, meters, pennen en hypomateriaal gingen mee in een waterdichte ton, want we volgden de loop van een rivier door een diepe kloof. We moesten zwemmen, lopen, glijden en van grote hoogte in het water springen. Bijna iedereen durfde zelfs de hoogste sprong van ongeveer 8 meter te wagen! Als mensen me vijf jaar geleden gezegd zouden hebben dat ik canyoning zou gaan doen, dan zou ik ze hebben uitgelachen.

Geen berg te hoog

De volgende dagen gingen we klimmen, zwemmen en mountainbiken. En natuurlijk de bonte avond en nog veel spellen tussendoor. Ook hebben we gesprekken met de jongens en de meiden apart gevoerd over wat we moeilijk vinden met diabetes. Dat was lastig, maar ook heel fijn om eens zo met anderen te kunnen praten. Dit kamp heb ik geleerd dat geen berg te hoog is als je diabetes hebt en dat er heel veel kan. Ik heb veel geleerd over hoe ik mijn diabetes tijdens al dit soort activiteiten onder controle kan houden. Dat was niet altijd makkelijk trouwens, maar we werden goed begeleid door het medisch team. Ik heb mijn diabetes weer beter onder controle en ben daar heel blij mee. Alles bij elkaar was het beste kamp, het hele kamp was fantastisch!

Niet alleen

Ik had altijd een beetje de balen van mijn diabetes en negeerde het vaak, maar nu niet meer. Mijn contact met de groep was goed het was een hele mooie groep om bij te zijn. Je bent niet alleen als je diabetes hebt. En je kunt veel meer dan je denkt!

Dankbaar

Met onbekenden praten vind ik vaak spannend, maar dat was hier heel fijn. Het scheelt dat iedereen diabetes heeft en je merkt dat iedereen het wel eens moeilijk heeft. Maar je ziet ook hoe anderen dingen aanpakken of oplossen. Ook vond ik vroeger spuiten moeilijk, maar ook dat gaat nu veel makkelijker. Daar ben ik dankbaar voor.

Ik heb ontzettend veel lol gehad! Ik wil als eerste de Bas van de Goor Foundation bedanken dat zij dit mogelijk hebben gemaakt en natuurlijk ook Bosman heel hartelijk dank dat ik weer mee mocht. En dank aan kinderarts Richard en DVK's Elly, Else, Harald, Bea en Igna: Jullie zijn fantastisch.”  

Ik kan ieder kind aanraden eens mee te gaan op een kamp van de Bas van de Goor Foundation! Kijk in de evenementenkalender en schrijf je gewoon in voor een activiteit!

evenementenkalender