Zelfredzaamheid op het outdoorkamp

Elke deelnemer was gekoppeld aan zijn of haar eigen diabetesverpleegkundige die de hele week dag en nacht klaarstond om de deelnemer te helpen met het zelfmanagement van de diabetes. Maar omdat ‘zelfredzaamheid’ een van de doelen was afgelopen week, hebben de deelnemers vooral van elkaar geleerd! Door de vele sportieve activiteiten werden de basaal instellingen aangepast, werden er minder eenheden insuline gespoten en werden de insulinepompen vaak op ‘sportstand’ of ‘tijdelijk streefwaarde’ gezet.

Je leert namelijk veel door te kijken hoe een ander zijn diabetesmanagement regelt, dat zelf uit te proberen en daar weer van te leren!

Van huttentocht tot mountainbiken

We begonnen de week met een tweedaagse hiketocht naar een hut, waar we per dag ruim 11 kilometer en meer dan 600 hoogtemeters aflegden. Een hele uitdaging met een zware rugtas, de vele hypo’s die snel om de hoek kwamen kijken en doorzettingsvermogen dat nodig was om op de top van de berg te komen.

Tijdens deze eerste activiteit kwam het groepsgevoel al naar boven: iedereen werd geholpen, Dextro’s en Sultana’s werden aan elkaar uitgedeeld en iedereen werd aangemoedigd om de tocht te voltooien.

Het hiken was niet de enige sportieve uitdaging, we fietsten op elektrische mountainbikes, gingen met z'n allen zwemmen, hebben in groepjes over de diabetes en de bijbehorende ‘struggles’ gepraat, gingen klimmen en abseilen van 27(!) meter hoogte en we hebben ook een dagdeel kennis mogen maken met canyoning. Tijdens de canyoning tocht was niemand aangesloten op de pompen & sensoren en daarnaast kwam er bij deze activiteit veel adrenaline kijken. Dit maakte deze activiteit extra uitdagend om goed aan te voelen of je eventueel een hypo had!