Marco van Stijn

Met een mix van spanning en gezonde ambitie stond ik zondag 3 november aan de start van de halve marathon van Dordrecht. Deze race zag ik als een belangrijke 0-meting voor de marathon van Wenen op 6 april volgend jaar, waar ik aan mee ga doen met de Bas van de Goor Foundation. Naast een test voor mijn conditie, was dit ook een test voor mijn diabetes en voor mijn hamstrings, die nogal gevoelig zijn voor kramp. Ik wilde vooral ontdekken hoe mijn lichaam zou reageren op deze belasting, en wat ik nodig heb om mijn lichaam fit en energiek te houden.

Bij het voorbereiden op de race vandaag heb ik extra aandacht besteed aan mijn voeding en planning. Diabetes type 1 vraagt om een goede strategie. Vooraf vulde ik mijn koolhydraten goed aan en nam een magnesiumshot een half uur voor de start om de kans op kramp te verkleinen. Voor de zekerheid had ik ook mijn gebruikelijke voorraad gelletjes bij me, zodat ik onderweg op regelmatige basis energie kon bijtanken, ongeveer elke 5 tot 6 kilometer. Om er een extra boost aan te geven, nam ik een paar kilometer voor het einde nog een magnesiumshot en een shot met guarana voor wat extra pit in de laatste fase.

Het was fantastisch om te merken hoe goed mijn diabetes vandaag meewerkte. Dit geeft vertrouwen richting Wenen. Tijdens de race had ik stabiele bloedsuikerwaarden en voelde ik me sterk, zonder last van plotselinge dips of pieken. Dat is zo belangrijk tijdens een langere afstand – als mijn energie constant blijft, dan kan ik me focussen op mijn tempo en techniek in plaats van op mijn glucosewaarden.

Voor de race had ik een duidelijke richttijd voor ogen: 1 uur en 50 minuten. Mijn Garmin pacer stelde ik in op een tempo van 5:13 per kilometer, wat een mooi, steady tempo is. Vanaf het begin liep ik daar al net onder, wat me een mentale boost gaf. Tot ongeveer kilometer 17 kon ik dit ritme perfect vasthouden. Het voelde als een mooie, stabiele basis zonder dat het teveel energie kostte. Maar toen kwam het mooiste moment van de dag: vanaf kilometer 17 voelde alles ineens zó goed, dat ik besloot mijn tempo op te schroeven.

Die versnelling was een geweldig gevoel. De kilometers vlogen voorbij en het voelde alsof alles op zijn plek viel. Geen kramp, geen pijntjes, gewoon het gevoel dat ik meer in mijn lijf had en dat ook kon laten zien. Die laatste kilometers gingen dan ook echt sneller, en ik ben zó blij met het resultaat! Dit was precies wat ik nodig had om vertrouwen te krijgen in mijn training en in de voorbereiding richting Wenen.

Deze halve marathon was voor mij een grote opsteker. Het is fijn om te zien dat mijn planning en voorbereiding vruchten afwerpen, zowel wat betreft mijn diabetesmanagement als mijn fysieke conditie. Er is nog werk aan de winkel richting Wenen, maar vandaag heb ik laten zien dat ik goed op weg ben. Deze ervaring geeft me een enorme motivatie om de komende maanden alles op alles te zetten om op 6 april mijn doel te halen.

Vandaag heeft Dordrecht me vertrouwen gegeven. Op naar de volgende trainingen en de volgende stappen richting Wenen!